Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Θέλω να σου μιλήσω, μπορείς να με ακούσεις λίγο?

Γραμμένο για το κάλεσμα σε εξέγερση Από την Λίλα Μήτσουρα



Σε εσένα μιλώ που με διαβάζεις τώρα. Που μιλάς ελληνικά και ζεις και αγαπάς αυτή την χώρα. Όχι μόνο σε σένα που ψηψίζεις εδώ, όχι μόνο για σένα που επιλέγεις να συμμετέχεις ενεργά επιλέγοντας ένα κόμμα, αλλά και για σένα που επιλέγεις να απέχεις πανηγυρικά, είτε μη πηγαίνοντας να ψηφίσεις, είτε ρίχνοντας άκυρο και λευκό. Διαμαρτύρεσαι νομίζεις.

ΝΟΜΙΖΕΙΣ!

Αλλά λιποτακτείς! Απέχεις με την σιωπή σου. Όπως ακριβώς κάνουν και τώρα οι περισσότεροι που ανέχονται όλη αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση για μας τους νεοέλληνες. Εικοτολογούμε, αραχτοί, κρίνουμε, ανεβάζουμε και κατεβάζουμε κυβερνήσεις κατά πως μας βολεύει. Στα λόγια μόνο. Γιατί με τα λόγια χτίζω ανώγεια και κατώγεια.

Αλλά ενεργά απέχουμε δια της σιωπής μας.

Και ενώ βλέπουμε, την πορεία μας, κατηφορική και με ιλλιγιώδη ταχύτητα,μας οδηγεί κατευθείαν στον όλεθρο. Ωχ!συγνώμη!ανάπτυξη το ονομάζουν οι κυβερνώντες μας. Σιωπούμε. Και η ζωή συνεχίζεται, όπως μπορεί ο καθένας, αλλά συνεχίζεται.

Αλυσοδεμένοι, προχωράμε όλοι μαζί, πρόσεξε με, όλοι μαζί, στον ίδιο δρόμο βαδίζουμε, με σκυφτό κεφάλι. Μάθαμε να κοιτάμε το χώμα, αντί να σηκώσουμε τα μάτια και να τα καρφώσουμε στο βλέμμα του διπλανού μας που πονάει και αυτός.

Συνηθίσαμε τον ήχο που κάνουν οι αλυσίδες μας και δεν μας κάνουν πια εντύπωση. Συνηθίσαμε να σέρνουμε το βήμα,κουρασμένοι πονεμένοι, ελπίζοντας ότι θα τελειώσει κάποτε όλο αυτό,από μόνο του, όμως, χωρίς να χρειαστεί να κάνουμε κάτι εμείς. Κοιτάμε την σκόνη, που σηκώνεται, και ίσα που γυρνάμε το κεφάλι για να κατηγορήσουμε τον συνοδοιπόρο μας, που τους ψήφισε.

Ο αναμάρτητος,πρώτος το λίθο βαλέτω!

Και μετά κοιτάμε και τον άλλο, που βρίσκεται δίπλα μας, για να τον κατακρίνουμε και αυτόν, που επιλέγει, ένα διαφορετικό κόμμα από το δικό μας. Γιατί εμείς ξέρουμε καλύτερα. Γιατί τα δικά μας βάσανα είναι μεγαλύτερα. Γιατί εμείς είμαστε πιο σπουδαίοι. Εμείς που σιωπούμε! Γιατί η σιωπή είναι χρυσός! Σωστά?΄Μόνο που από την σιωπή, ο καθένας καταλαβαίνει διαφορετικά πράγματα και δεν είναι πάντα χρυσά.

Φάε τώρα χρυσό νεοέλληνα!

Σιωπούμε, με σκυμμένο κεφάλι και κρίνουμε και κατακρίνουμε, δίχως να βλέπουμε ότι όλοι φοράμε τις ίδιες αλυσίδες. Η δικός μου κρίκος συγκρατεί τον δικό σου. Και ο δικός σου, είναι ενωμένος με τον κρίκο του συνοδοιπόρου σου, του συνοδοιπόρου μας.

Και όταν κάποιος δεν τα καταφέρνει, και τα παρατάει, και τα μπιστάει κάτω, όταν επιλέγει να διαβεί τον Αχέροντα, πάντα σιωπηλά και απόλυτα μοναχικά, τότε το νεκρό κορμί του το σέρνουμε μαζί, κατάλαβες?

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΕΡΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ!

Μη ψάχνεις για τον σωτήρα! Δεν υπάρχει! Ψάξε για τον Έλληνα άνθρωπο, που αγάπαει την χώρα του. Δείξε του τον δρόμο που θες εσύ! Και αν δεν ξέρει μάθε του. Εσύ επιλέγεις.

Δεν υπάρχουν σωτήρες, ούτε από μηχανής θεοί,

που θα μας επαναφέρουν ως δια μαγείας, στην προηγούμενη νεόπλουτη και αδιάφορη ζωή μας. Τέλος γράφτηκε σε αυτή τη ζήση. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Έχουμε την ευκαιρία για μια καινουργια αρχή. Απλά πρέπει να καταλάβουμε ότι όλοι μαζί είμαστε αλυσοδεμένοι, όλοι μαζί πονάμε, όλοι μαζί δυστυχούμε. Διαβαίνοντας σιωπηλά, σέρνοντας τις αλυσίδες μας βουβοί απλά κάνουμε τους ηλίθιους σπουδαίους.

Στάσου λίγο. Άκου με λίγο σε παρακαλώ. Μην επιλέγεις την σιωπή.

Σταμάτα να προχωράς, γιατί αν σταματήσω μόνο εγώ θα με παρασύρεις εσύ. Πρέπει να σταματήσουμε όλοι μας. Να στηλώσουμε τα πόδια και να σπάσουμε την σιωπή μας. Πρέπει να βρούμε τρόπο να πετάξουμε τις αλυσίδες μας απο πάνω μας. Να σπάσουμε τα δεσμά μας.

Ίσως αν με κοιτάξεις λίγο στα μάτια, να καταλάβεις ότι και εγώ έχω τα ίδια προβλήματα με σένα.

Ίσως αν με ακούσεις προσεκτικά. δίχως να βιάζεσαι να βγάλεις απόφαση καταδικαστική για τις ιδέες μου, να καταλάβεις ότι πρέπει να γκρεμίσουμε από την καρέκλα τους, τους τρελλούς με τον σύνδρομο του εθνοσωτήρα. Και να επιλέξουμε άλλον.

Και δεν πειράζει, αν επιλέξουμε λάθος. Έχουμε δικαίωμα να κάνουμε λάθος. Έχουμε δικαίωμα να αλλάξουμε γνώμη. Έχουμε δικαίωμα να θέλουμε να αλλάξουμε ζωή. Ας ακολουθήσουμε πρώτα τον δικό σου δρόμο και αν δεν βγει ακολουθούμε τον δικό μου. Δεν έχει σημασία ποιον δρόμο θα διαλέξουμε, αλλά πως θα φτάσουμε στο τέρμα.

Κουράστηκα να σέρνω τις αλυσίδες μου. Και πρέπει να με βοηθήσεις και συ.

Δεν μπορώ μόνη μου. Με τρομάζουν οι νεκροί που σέρνω. Νιώθω υπεύθυνη. Εσύ δεν νιώθεις? ή λυτρώνεσαι δακρύζοντας? Φοβάμαι ότι σε λίγο μόνο νεκρούς θα σέρνουμε. Βαραίνει ή ατμοσφαίρα, και μυρίζει άσχημα. Μυρίζει θάνατο. Τον θάνατο που κρύβει η σιωπή.

Πιάσε το χέρι μου και πάμε να βρούμε την ελευθερία μας. Πιάσε το χέρι μου και έλα να πάμε μαζί να επιλέξουμε τον Έλληνα που θα μας βοηθήσει να βγούμε στο φως. Και αν δεν ξέρει δεν πειράζει. Ξέρουμε εμείς τι θέλουμε. Έτσι δεν είναι?

Εμείς θα του δείξουμε που θέλουμε να πάμε. Έμείς θα του δείξουμε τον δρόμο και όχι αυτός σε εμάς.

Σήκωσε το κεφάλι σου ψηλά και πάμε!

ΜΑΖΙ Η ΕΜΕΙΣ Η ΑΥΤΟΙ

ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΦΙΛΕ ΜΟΥ

ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΕΣΥ ΠΕΘΑΙΝΩ ΚΑΙ ΓΩ!

ΔΗΛΩΣΤΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ  ΣΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΣΤΟ FACEBOOK

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΙΣΤΟΛΟΓΊΩΝ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Προς φίλες και φίλους Αναγνώστες του blog ....


Αυτή είναι η δύσκολη εβδομάδα. Όλοι εσείς που μας έχετε τιμήσει με την προτίμησή σας, όλον αυτόν τον καιρό, θα έχετε καταλάβει τη γεωμετρική πρόοδο, με την οποία τα γεγονότα κλιμακώνονται.

Είναι δείγμα σαφές αυτό - και κουτός όποιος δεν καταλαβαίνει ότι οδεύουμε προς το μεγάλο κραχ.

Δε θα κάνουν πίσω, δε θα διστάσουν – είναι προφανές ότι έχουν προετοιμαστεί προς αυτόν το σκοπό. Ό,τι δείτε αυτές τις μέρες, ως και την 29η Αυγούστου, δε θα είναι άσκηση, τα πυρά θα είναι πραγματικά.

Η ημερομηνία δεν έχει επιλεγεί τυχαία:

Το σενάριό τους έχει εφαλτήριο το χρονικό σημείο, μετά από το οποίο η γερμανική κυβερνώσα παράταξη θα αλλάξει πορεία πλεύσης και θα οδηγήσει τους εδώ υποτακτικούς σε δήθεν κίνηση πανικού: ο φόβος της πτώχευσης θα γίνει τρόμος και δέος, οι συνταξιούχοι θα συνωστίζονται στις τράπεζες, το σύνθημα «νυν υπέρ των Τραπεζών μας ο αγών» θα κάνει τα αυτιά μας να βουίξουν.

Ανεξάρτητα από την αντιμνημονιακή πολιτική παράταξη της επιλογής σας, θεωρούμε χρέος μας να σας επιστήσουμε την προσοχή στην ανάγκη να ταρακουνήσετε τις ηγετικές σας ομάδες.

Απαιτείται οργάνωση από μέρους τους σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής, έξω από συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι οποίες αναζητούν ακόμη το ρόλο τους, μέσα από σύμπλοκα φίλων, παλαιών συν-αγωνιστών, αντιπάλων, κρυφών χαρτιών και προσωπικών επιδιώξεων.

Ο λαός έχει το λόγο τώρα. Αν οι ηγεσίες ακολουθήσουν έχει καλώς, αν όχι, μπορούμε και χωρίς αυτές.

Η Δημοκρατία μας χαροπαλεύει και το σχέδιο είναι οργανωμένο από καιρό.

Είναι καιρός να το πάρουμε όλοι απόφαση: Ή μαζί θα σωθούμε, ή θα διαιρεθούμε και θα χαθούμε.

Παράλληλα με τα παραπάνω - και σε σαφή συνάρτηση της ανάγκης εκλογών με την πραγματικότητα που βιώνουμε - φρονούμε ότι πρέπει να καταστεί σαφές στους πολίτες της χώρας μας, αλλά και στους αλληλέγγυους λαούς ότι αυτή τη στιγμή στην πατρίδα μας δεν υπάρχει πραγματική λαϊκή εκπροσώπηση. Ο λαός μας θέλει εκλογές, ανεξάρτητα από όσα γράφονται και λέγονται σε επίπεδο πάντα επικοινωνιακής προπαγάνδας και παραπληροφόρησης.

Έχουμε αναρτήσει το σχετικό ερώτημα στο avaaz, με μόνο σκοπό, όχι να εκμαιεύσουμε πρόθεση ψήφου υπέρ του ενός ή του άλλου, αλλά τη δήλωση της σαφούς βούλησης του Ελληνικού Λαού να είναι συμμέτοχος στις αποφάσεις που λαμβάνονται ερήμην του και υπέρ της διεφθαρμένης κυβερνώσας ολιγαρχίας.

Το μόνο που απαιτείται είναι η υπογραφή σας στον σύνδεσμο που θα βρείτε εδώ:

AVAAZ.org COMMUNITY petitions

Θα υπάρχει συνεχής ενημέρωση                                     Η ομάδα Ιστολογίων του Ανέμου Αντίστασης

Ιστολόγια της ομάδας που το ανέρτησαν:

Airetikos On Air
HMEROLOGIO TP -- Ελλάς
Manic Nirvana
Venceremos
Ανεμος Αντίστασης
Αυτόνομη Παρέμβαση
Ασυμβίβαστος
Η ΣΦΗΚΑ 
Κωνσταντίνος Νάκκας
ΟΝΕΙΡΟΒΟΛΤΑ
ΦΕΝΙΑ


Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

ΠΟΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ?



Στις λεπτομέρειες σε ανακαλύπτω.

Στις λεπτομέρειες με βρίσκω.

Και μέσα από τα ασήμαντα,μαθαίνω τα σημαντικά.Και δεν μου αρέσουν όλα.

Και εκεί που μας βρίσκω,εκεί θέλω να μας χάσω.Να μας αφήσω να φύγουμε.

Να μην πονάνε άλλο τα ασήμαντα.Σαν τρίτος να τα βλέπω και να μη με αγγίζουν.

Όχι,δεν τα΄χω με σένα,αλλά με μένα.Εγώ μου φταίω.Είναι φορές που οι επιλογές μου με

πονάνε.Θέλω να φωνάξω,να κλάψω,να τις αλλάξω,αλλά πάντα επιστρέφω στις ίδιες.

Είναι αυτά τα μικρά που κάνουν την διαφορά.Είναι αυτά τα ασήμαντα που με βοηθούν να μάθω την

αλήθεια.Για σένα και για μένα.Και με κάνουν να αναρωτιέμαι τι ζητάω τελικά?

Από σένα,όποιος και αν είσαι εσύ,ο φίλος,ο αδερφός,ο σύντροφος.Γιατί τελικά δεν αποδέχομαι τα

πράγματα όπως είναι,παρά επιμένω να ψάχνω και να αναλύω?

Τι κερδίζω άραγε?

Κι όμως οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά.

Από αυτές μαθαίνεις την αλήθεια.Και τελικά πόση αλήθεια αντέχω?

Πόση αλήθεια αντέχω,για σένα και πόση για μένα?

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 2 Αυγούστου 2013

ΦΟΒΑΜΑΙ.....







Φοβάμαι τις παγωμένες ώρες που στέκονται στη σιωπή
ακίνητες ψυχρές τρομακτικές.
Τα λουλούδια με τα ωραία χρώματα που λιάζονται περήφανα
δίχως οσμή μα με χάρη.
Οργίζομαι με την σιωπή,που κρύβει τα λόγια τα όμορφα
γεμάτη αλαζονεία.
Με τα χέρια με τις θυμωμένες κινήσεις που αρνούνται το χάδι
γεμάτα περηφάνια.
Τρομάζω με τα νεκρά μάτια που σε κοιτούν κατάματα
δίχως ζέση.
Με την λογική σκέψη που κρύβει το συναίσθημα
γιατί φοβάται.
Με παγώνουν οι ταμπουρομένοι άνθρωποι πίσω από την λογική
που όλα τα μετρούν.
Συναίσθημα γυρεύω και μάτια καυτά και χείλη που μιλούν με αγάπη
για αγάπη.
Διαβάστε Περισσότερα »

ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ




ΦΟΒΙΣΜΕΝΗ ΠΟΛΥ ΣΗΚΩΘΗΚΑ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑ

ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΧΩΜΕΝΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΕ ΚΟΙΤΟΥΣΑ

ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ ΑΝΑΣΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΜΑΖΙ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΙΟΛΑΣ ΠΑΡΑΒΓΑΙΝΑΜΕ

ΒΑΔΙΖΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΧΑΝΟΤΑΝ Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ

ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΓΥΡΕΥΕ Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ

ΚΑΙ ΟΣΟ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΚΛΕΙΝΕ ΠΙΣΩ

ΗΘΕΛΑ ΜΟΝΑΧΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΝΑ ΜΗ ΧΩΡΙΣΩ

ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΜΕ ΠΗΡΕ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΤΡΕΧΑ ΠΟΛΥ

ΑΦΗΣΕΣ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΩΣΕΣ ΦΙΛΙ

ΦΙΛΙ ΑΓΑΠΗ ΦΙΛΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΦΙΛΙ ΛΙΜΑΝΙ   

ΕΝΙΩΣΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΧΤΥΠΟ ΝΑ ΧΑΝΕΙ

ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΠΟΛΥ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ

ΚΑΙ ΣΕΝΑ?ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΕΚΕΙ ΠΩΣ ΝΑ Σ'ΑΦΗΣΩ

ΚΙ ΑΣ ΗΜΟΥΝΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΟΛΟ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΚΟΙΤΟΥΣΑ

ΠΡΟΧΩΡΑ ΕΣΥ!ΤΡΕΧΑ!ΕΙΠΕΣ ΜΑ ΠΟΣΟ ΑΓΩΝΙΟΥΣΑ!

ΕΤΣΙ ΜΟΝΑΧΗ ΑΡΧΙΣΑ ΞΑΝΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΩ

ΑΛΛΑ ΣΤΙΓΜΗ  Μ ΆΚΟΥΣ?ΔΕΝ ΕΠΑΨΑ ΝΑΣΆΝΑΖΗΤΩ

ΑΧ!ΕΚΕΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΝΟΥΣΑ

ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΟΛΑ ΟΛΑ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΖΟΥΣΑ

ΜΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΕΚΛΕΙΝΕ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ Ο ΔΡΟΜΟΣ

ΝΑ ΞΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΕΚΑΤΣΕΣ ΜΑ ΣΈΛΙΩΝΕ Ο ΠΟΝΟΣ

ΣΦΑΛΙΣΕΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ

ΕΦΥΓΕΣ...ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΜΕ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΕΙΣ

ΑΠΟΜΕΙΝΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΚΕΙ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΗ

Μ ΆΠΛΩΜΕΝΟ ΧΕΡΙ ΤΟ ΧΑΔΙ ΣΟΥ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ

ΠΑΓΩΣΕ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ ΚΟΠΗΚΕ ΤΟ ΒΗΜΑ

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?ΠΩΣ ΑΡΑΓΕ ΣΦΙΧΤΑ ΝΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗΣΩ?

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ?

ΚΟΙΤΑ ΜΑΝΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ!ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ ΘΥΜΑ

ΣΕ ΨΑΧΝΩ!ΣΕ ΦΩΝΑΖΩ !ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΚΑΙ ΟΤΙ ΦΕΥΓΕΙ ΕΜΑΘΑ ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΞΑΝΑΡΓΥΡΝΑ

ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΑΣ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΘΑ ΑΝΑΠΟΛΩ

ΣΤΑ ΑΣΤΡΑ ΚΡΥΦΑ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΘΑ ΜΙΛΩ

ΚΑΘΩΣ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΜΗ ΔΑΚΡΥΣΩ

ΑΝΤΙΟ ΜΑΝΑ!!ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΘΑ ΣΆΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΩ
Διαβάστε Περισσότερα »