Και από αυτά τα δέντρα ,τα κλαδεμένα σε απόλυτη συμμετρία ,
με σχέδια παρμένα από τα θέλω των ανθρώπων.
Από τα δέντρα με τα σχέδια που είναι παρμένα μέσα από την ανελεύθερη φαντασία των ανθρώπων.
Με την απόλυτη τάξη των κλαδιών τους,που ψηλώνουν τόσο όσο επιτρέπουν οι άνθρωποι.
Από τα δέντρα τα φυλακισμένα μέσα σε σχήματα γεωμετρίας.
Από τα δέντρα που είναι σκλαβωμένα μέσα σε σχέδια αεροπλάνων και ζώων,
δίχως να επιτρέπουν στον άνεμο να περάσει ανάμεσα από τα κλαδιά τους.
Κοντοκουρεμένα και απόλυτα γεωμετρικά .
Εγώ λατρεύω εκείνα τα μικρά αναρχικά κλαράκια που πετάγονται εκεί που δεν το περιμένεις.
Μικρά λεπτά αδύναμα κλαράκια που ξεπετάχθηκαν μόνα τους και ελεύθερα.
Για να νιώσουν τον άνεμο να τα λυγάει,για να δουν τον ουρανό.
Ξέροντας ότι από στιγμή σε στιγμή ο δήμιος θα τα κλαδέψει.
Που ξέρεις κάποια στιγμή ,αν ξεπετάγονται συνέχεια νέα κλαδιά,
μπορεί να σταματήσει αυτό το ψαλίδισμα της ελευθερίας.
